Door Emily W. King, Ph.D.
Tijdsdruk zorgt bij ons allemaal voor angstige gevoelens. De ochtendspits of die deadline op het werk bezorgt de meesten van ons een stressreactie. Stel je nu voor dat je gevraagd wordt om deze dingen te doen voordat een timer afgaat, en dat je niet zelf bepaalt wanneer de wekker gaat.
Als kinderpsycholoog die met angstige kinderen werkt, heb ik veel angstige reacties op timers gezien. Ik heb kinderen hun handen over hun oren zien houden bij het zien van een timer. Ik heb een hele reeks vragen gekregen over hoe lang we nog mogen spelen. Beide zijn indicatoren van grote angst voor de tijdslimieten, naast de schokkende zintuiglijke ervaring van een wekker die afgaat als het plezier voorbij is.
Hoe angst het leren belemmert
De reden waarom we extra angst willen voorkomen, is dat we, wanneer we veel angst ervaren, de taak die voor ons ligt niet kunnen leren of voltooien. Onze amygdala (waar emotionele functies in de hersenen zich bevinden) kaapt letterlijk onze frontale kwab (waar uitvoerende functies zich bevinden) en we verliezen het vermogen om te plannen wat er gaat gebeuren, omdat de enige taak van onze hersenen op dat moment is om ons te beschermen tegen gevaar.
Sterke angst zorgt ervoor dat de meesten van ons in een vecht-, vlucht- of bevriezingsmodus terechtkomen. Dat is handig als er een tijger rondloopt of ons huis in brand staat. Maar soms kan de angst irrationeel hoog oplopen en denken onze hersenen dat we in gevaar zijn, terwijl ons lichaam in werkelijkheid veilig is en de taak die voor ons ligt gewoon oncomfortabel is. Bij kinderen kan vechten, vluchten of bevriezen lijken op ruzie maken, zich verstoppen of een kind dat helemaal op zijn gat ligt. Dus de stress van een tijdslimiet bovenop een moeilijke taak kan de situatie verergeren.
Waarom het belangrijk is om tijd te voelen
Dus, waarom zouden we überhaupt timers gebruiken? Veel neurodivergente mensen met een autismespectrumstoornis of ADHD hebben last van zwakke executieve functies en hebben moeite met tijdsbesef . We vertrouwen op onze executieve functies om een taak te plannen, te initiëren, aandacht te besteden en af te ronden. Tijdsbesef is de innerlijke sensatie die we ervaren, bijvoorbeeld wanneer we nog een item op onze to-dolijst hebben staan en we voorspellen dat we het er wel in kunnen proppen voordat we naar een afspraak moeten. Wanneer iemand moeite heeft met tijdsbesef, kan hij of zij vaak niet voorspellen hoeveel tijd er nodig is voor een activiteit, wat leidt tot problemen bij het oplossen van een noodzakelijke verandering. We kunnen kinderen leren tijd te voelen door ze te laten zien hoe tijd eruitziet. De Time Timer is mijn favoriete hulpmiddel hiervoor, samen met de volgende strategieën om extra angst te minimaliseren.
Gebruik visueel in plaats van digitaal
Als een kind nog niet kan klokkijken, denken we vaak dat digitaal het beste is. Digitale klokken ondersteunen echter niet het leren voelen van tijd, omdat ze alleen cijfers weergeven die veranderen en geen visuele weergave van het verstrijken van de tijd. Wanneer een kind de tijdspanne niet ziet afnemen, schrikt het vaak en wordt het nog angstiger als de tijd om is.
Vertrouwen opbouwen zonder meer alarmen
Soms, wanneer ik de Time Timer introduceer in mijn therapiekamer, kijken kinderen meteen angstig. Dit is het moment waarop we gaan zitten om met de Time Timer te spelen en ik uitleg dat het geluid van mijn timer uit staat en altijd uit zal blijven. Soms kost het een paar sessies om mij en dit nieuwe plan te vertrouwen, maar na verloop van tijd leren kinderen dat mijn timer stil is en gebruiken we alleen de visuele beweging van de timer om de tijd in de speelkamer bij te houden. Onthoud dat het tegenovergestelde van angst vertrouwen is, dus we moeten vertrouwen opbouwen met een kind door een voorspelbare routine van het gebruik van de timer op een manier die niet pijnlijk aanvoelt.
Ondersteun overgangen met voorkeurstaken
De meesten van ons beginnen met het gebruiken van timers door iets te zeggen als: "Als de timer afgaat, is het tijd om op te ruimen." Maar voor een angstig kind zorgt het herinneren aan het moment dat het plezier voorbij is en het aftellen van de minuten tot het plezier voorbij is, juist voor meer angst. Probeer daarom een voorspelbare routine. In mijn therapiekamer maken het kind en ik een visueel spelplan met plaatjes of geschreven tekst om af te vinken. Voor kinderen die heftige emoties ervaren bij het verlaten van de kamer, is de laatste taak iets wat de ouder en ik zelf hebben bedacht om de overgang te ondersteunen. Ik zou bijvoorbeeld kunnen zeggen: "Als het rode lampje uitgaat, is het tijd om mama's auto te ontgrendelen" of "Als de timer op nul staat, is het tijd voor je favoriete snack in de auto." Na een paar sessies van deze routine neemt de angst van een kind meestal af, omdat het weet dat het terugkomt om met me te spelen en de overgang naar de auto het kind afleidt van de angst dat het spel voorbij is. De timer geeft alleen aan wat het volgende item op het schema is, in plaats van het kind eraan te herinneren dat het plezier voorbij is.
Hoe je wachten kunt onderwijzen
Wachten is een van de meest angstwekkende situaties voor kinderen met zwakke executieve functies die geen tijd kunnen voelen. Wanneer zijn ze aan de beurt? Wanneer is hun ouder beschikbaar? Wanneer roept de leraar hen? Het kan aanvoelen als één minuut of 200 uur! De truc hierbij is om de timer in te stellen voor wanneer de gewenste activiteit of persoon beschikbaar is en het kind je te laten halen wanneer het tijd is. Door de verstrijkende tijd bij te houden, leid je een kind af van het wachten en geef je het een gevoel van controle en autonomie in het proces. Het gebruik van een visuele timer voor het wachten creëert ook een ervaring van opwinding wanneer de timer afloopt in plaats van teleurstelling wanneer de timer afloopt. Houd er rekening mee dat we, om deze strategie te laten werken, consequent klaar moeten staan om met kinderen over te schakelen, zodat ze erop kunnen rekenen dat we er voor hen zijn.
Wanneer u professionele hulp moet zoeken
Zelfs met deze strategieën zullen sommige kinderen nog steeds last hebben van tijdsangst. Dit betekent waarschijnlijk dat ze qua ontwikkeling nog niet klaar zijn om te werken aan het concept van tijdsgevoel. Werk samen met de ergotherapeut, psycholoog of leerkracht van uw kind om een plan te bedenken dat hun emoties het beste ondersteunt tijdens overgangsperiodes en dat consistentie en vertrouwen opbouwt. Beide zullen helpen om angst te verminderen.
Over de auteur, Emily W. King, Ph.D.
Ik ben kinderpsycholoog en voormalig schoolpsycholoog. De afgelopen 20 jaar heb ik gewerkt met neurodivergente kinderen en tieners, samen met hun gezinnen en leerkrachten, op scholen en in mijn eigen praktijk. In mijn therapiepraktijk ben ik gespecialiseerd in DIR/Floortime en CGT voor neurodivergente kinderen en pre-tieners. De kinderen met wie ik in de loop der jaren heb gewerkt, hebben me enorm veel geleerd, net als hun ouders en leerkrachten. Ik heb mijn online bronnen ontwikkeld om gezinnen en leerkrachten buiten mijn psychologenpraktijk te bereiken. Mijn doel is om ouders en leerkrachten te helpen alle aanbevelingen te doorgronden en zo de balans te vinden tussen het ondersteunen van een kind bij het leren van nieuwe vaardigheden en het creëren van een ruimte die hen in balans houdt en hen in contact houdt. Lees hier meer over mij: https://www.parentingonyourownpath.com .