Tijd, waarde en angst

Al bijna twintig jaar begeleid ik mensen die leven met zowel perceptieverschillen als hoge angst. Ik spreek over zowel kinderen als volwassenen met  een autismespectrumstoornis  als over mensen met een schaduwkant daarvan, zoals ADD, ADHD en schaduwkanten. Ongeveer vier jaar geleden kwam ik in aanraking met de  Time Timer . Die leerde me de waarde en het belang van niet alleen tijd, maar ook van het tijdconcept.  

Stel je voor dat je op een plek bent waar het tijdsconcept is veranderd. In plaats van vijftien minuten moest je 'x' aan een bepaalde taak besteden. Stel je ook voor dat de bewakers van de tijd... wisten waar 'x' voor stond, de waarde van 'x', maar je had geen idee. Was 'x' lang, kort, een dag of een week? Hoe zou je dat weten? Je zou de tijd kunnen "vertellen" door te zeggen dat je 'x' aan de taak zou werken, maar innerlijk zou je in een vrije val terechtkomen. Terwijl je je aan de taak zou blijven houden, bedenk dan wat er met je angst zou gebeuren als de bewakers van de 'x'-tijd je zouden vertellen "nog niet". Zo leven veel mensen elke minuut van elke dag.  

Met de komst van de Time Timer ontstond er een vrijwel onmiddellijke waardebasis voor tijd. Of we iets nu vijftien minuten of 'x' noemen, met de Time Timer is er een begin en een einde. Er is een visuele meting voor het verstrijken van de tijd. Een waarde die waar lijkt en je op gelijke voet plaatst met alle anderen die naar 'x' verwijzen. Deze tijdswaarde, inherent aan de Time Timer, egaliseert de situatie, biedt structuur, voorkomt een gevoel van vrije val en vermindert daardoor angst en vergroot het vermogen om tijd aan een taak te besteden.  

Door de Time Timer te gebruiken, word ik geholpen mijn woord te houden over hoe lang iemand een taak moet volhouden. Ik hoef niet te onthouden wanneer er twintig minuten verstreken zijn – ik kan zien dat het voorbij is. Dit geeft me de vrijheid om aan andere gebieden te werken die de persoon helpen, zonder dat een deel van mijn bewustzijn verbonden hoeft te zijn aan het monitoren van het verstrijken van de tijd. Met een relatief lager angstniveau is er meer toegang tot hulp bij het leren of creëren, omdat ook zij bevrijd worden van de manifestaties van verhoogde angst: lagere productiviteit, meer moeite met het raadplegen en gebruiken van geheugen, en meer moeite met het verwerken van informatie.  

Om te kwalificeren: ik ben van nature geen voorstander van 'aanbevelen'. Ik ben eerder een pleitbezorger voor mensen met neurobiologische afwijkingen. De Time Timer is niet dé oplossing, maar wel een effectief hulpmiddel. Het ondersteunt elk aspect van het therapie- en onderwijsproces, en benadrukt de fundamentele waarde en het belang van het aanpassen van mensen aan hun behoeften, zodat ze zich meer op hun gemak voelen. Het is draagbaar, duurzaam, gemakkelijk te leren en te gebruiken, en bevordert de onafhankelijkheid. Een eenvoudig hulpmiddel met een enorme kracht en potentie in het gebruik en de niveaus van het leven die het beïnvloedt.  

Deze passage over de Time Timer is gewoon een manier om "dankjewel" te zeggen tegen degenen die een simpel idee konden omzetten in iets wat werkt. "Dankjewel" namens alle kinderen en volwassenen wier leven comfortabeler en onafhankelijker is geworden dankzij deze tool, en een enorme "dankjewel" aan de honderden mensen die me hebben geleerd hoe krachtig het concept van tijdswaarde werkelijk is. Hoeveel we als vanzelfsprekend beschouwen.